Bošnjacima Hambarina kod Prijedora 22. maj 1992. godine ostaće urezan u sjećanja, kao datum početka lične, a kasnije i masovne tragedije nesrpskog stanovništva.
Agresor u liku JNA i srpskih paravojnih jednica izvršio je tog dana napad na ovo selo čiji su stanovnici ubijani, protjerivani, a kuće spaljene. Satima je trajalo granatiranje, a značajan broj stanovnika odveden je u logore Keraterm, Trnopolje i brojne druge gdje su bili mučeni i ubijeni.
Iz Hambarina se progon praćen ubistvima i paljenjem kuća proširio se i na ostala naselja prijedorske općine.
Međunarodni krivični sud za bivšu Jugoslaviju
U analizi događaja na punktu u Hambarinama 22.maja 1992.godine Međunarodni krivični sud za bivšu Jugoslaviju u presudi Milomiru Stakiću utvrdio je sljedeće:
”Ovi incidenti, koji su poslužili kao osnova za “reakciju” srpskih političkih i vojnih vlasti, bili su samo izgovor za započinjanje etničkog čišćenja u područjima na kojima su se mahom nalazili bošnjački gradovi, sela i zaseoci, u kojima su kontrolni punktovi bili uspostavljeni iz straha da bi zbog sve intenzivnije propagande protiv nesrba moglo doći do takvih napada.
U slučaju Hambarina, jasno je da je to što su ljudi koji su bili angažovani na kontrolnom punktu zaustavili automobil sa nekoliko pripadnika srpskih oružanih snaga bio defenzivni čin, čiji je cilj bio da se spriječi opasnost koju bi oni mogli da predstavljaju po mještane. Na kraju krajeva, čak je nebitno ko je prvi pucao: navodna “reakcija” je već bila pripremljena, što se može zaključiti na osnovu položaja snaga koje su granatirale selo i broju angažovanih vojnika.”